She treasured all these things (Zachowywała wszystkie te sprawy)

Mikołaj Liverator przyniósł Magii pod choinkę zabawkę, która spotkała się z tak daleko idącym uznaniem i wdzięcznością, że już po kilku godzinach intensywnych gier i zabaw (które polegały między innymi na wielokrotnym energicznym podrzuceniu, krótkiej acz radosnej obserwacji wirujących nóżek oraz zręcznym pochwyceniu i potrząśnięciu zabawką poprzedzającym przygniecenie jej łapecką do ziemi), nie miała jednej nogi, a utraty drugiej jest bardzo bliska (zabawka oczywiście :) ).

        W naszej chłodnej i deszczowej Sparcie święta były białe, święte i świetne. Ateista przeczytał stosowny fragment  z rozsypującej się angielskiej Biblii z 1876 roku, a chrześcijanka w stosownie późnym czasie wypiła piwo za spotkanie, tradycje, lepsze perspektywy zawodowe i tzw. zdrowie. Rozmawialiśmy bez opamiętania i z zaangażowaniem, co chyba wszystkim trojgu przyniosło wytchnienie i skuteczne oderwanie od codziennego biegu rzeczy. Ostatni gość-gospodarz na urodzinowej imprezie Pańskiej dotarł na spoczynek w godzinach cokolwiek rannych, bo parę minut po 6 ante meridiem.

        Pierwszego dnia świąt byliśmy na regularnej imprezie u tubylców, gdzie poznałam kogoś podobnego do siebie dziesięć lat temu i ciekawy wariant rodzica. Co by się powiedziało sobie samemu, gdyby się mogło ze sobą sprzed dziesięciu lat porozmawiać? Nie mogę się oprzeć, ilekroć mam okazję, by to powiedzieć, czego w tym wieku nie usłyszałam, a jaka szkoda, jaka szkoda...

        Dla filologów (bo mnie się bardzo podobało): nadszedł czas rozwiązania ujęto jako the days were accomplished that she should be delivered.

        Czasem ludzie nie mogą pojąć, że można chodzić na grób krewnego, którego zamordowali Niemcy, i nie mieć problemu z nienawiścią, nic nie mieć ani do Rosjan, ani do Niemców, lubić niemiecki, żałować, że się nie zna cyrylicy nawet. Wzbudziłam też ostatnio coś w rodzaju niezrozumienia graniczącego z rozczarowaniem, litość i pobłażliwość wypływającą z osądu, że widocznie na skutek pewnych doświadczeń pomieszało mi się w głowie, skoro mogę przebaczać tak samo pedofilom i mordercom, jak kieszonkowcom i kłamcom. We mnie to jednak wzbudziło smutek, że można się już powoli zbliżać do starości, a być tak zapuszczonym, żeby nie wiedzieć i nie rozumieć, co człowieka uzdalnia do przebaczania absolutnego i że może je okazywać każdy względem każdego, o ile podejmuje na co dzień odpowiednie kroki, by tak czynić.

        Powiedzieli mi jedni, że mam seksowny akcent (to było nawet zabawne, bo naprawdę chcieli, żeby im powtarzać parę razy jedno zdanie :P), a drudzy, żebym się go nie starała tak gorliwie pozbyć, bo jest świadectwem mojej tożsamości. A ja stwierdzam po namyśle, że on jest przede wszystkim świadectwem mojej niezdolności do władania własnym ciałem w sposób absolutny (nawet tego człowiek nie może...), do skłonienia aparatu gębowego, żeby tak się układał, by wydawać dźwięk odpowiadający mojemu wyobrażeniu, bo przecież wiem doskonale, jak to brzmieć powinno. Moja tożsamość nie zmieni się, jeśli się tego akcentu pozbędę, za to będę mogła wtedy powiedzieć, że się nareszcie nauczyłam mówić jak trzeba.

        As for Mary, she treasured all these things and pondered them in her heart. (Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu). Łk 2,19

P.S. Tak, na zdjęciu jest kotek pod substytutem choinki złożonym z polskich (sic!) gałązek :D.