Paradoxa
2010-05-01 00:00
W samotności jest się samemu –
pozbawionym cudzych roszczeń i wymagań,
odartym z cudzego niezadowolenia z nas,
okradzionym z cudzej krytyki,
poza zaintersowaniem wytycznych cudzego gustu.
W związku jest się z kimś związanym,
jest się więźniem w cudzych objęciach,
niewolnikiem cudzego głosu,
sługą na dworze cudzych marzeń,
najemnikiem, który pobiera żołd w walucie miłości.
Dumna samotność jest nieszczęśliwą wolnością,
dobry związek – szczęśliwą niewolą.
Samotnemu pozostaje jednak nadzieja,
związanemu – wiara i wytrwałość.