Libet reverti*

„Ja mięso modlitwy/ której Ty jesteś ptakiem”** – napisał dla kogoś miłość Rafał Wojaczek i nie wytrzymał dłużej niż 26 lat, przedawkowując to i owo w tym samym roku, w którym zaczął się ktoś 30 lat później dla mnie ważny. Podobno sporządził samobójca listę zażytych środków wyszczególniającą ich nazwy i ilości... Może ptak Wojaczka spadł? Może to była ta jedna jaskółka, która nie uczyniła wiosny? Ta najważniejsza, która niestety nie umiała władać wręczonym jej mieczem? Jak w ogóle można mieć tak wielką wagę, jaką części rzeczy przypisujemy? I jak sobie z nią można poradzić? A jednak zdziwiłabym się, gdyby chodziło o to lekkie pierzaste stworzenie. One są ładne, są ważne, ale za samobójstwo w znacznie większym stopniu odpowiadają bezradność i samotność, których wrażenie może wprawdzie zostać okolicznościowo spotęgowane, lecz rodzi się i mieszka wewnątrz.

Podoba się wracać... Ważnych jest w moim życiu również kilka niedawnych ruchów zwrotnych, zarówno tych proszonych i cenionych, jak i tych deprecjonowanych i niedostrzeganych. Gdzieś leżą jakieś beznadziejne kartki w jeszcze bardziej beznadziejnych kopertach, zawstydzone już przed otwarciem przez absolutnie najbardziej beznadziejne dłonie (tak, nawet bardziej od tych, które je nadały!). A jednak o ten wstyd akurat nie dbam – wolę go od wstydu za zaniedbanie i da się z nim żyć. Trudniej tylko bez języka...

“i gdzie Twój język

który by koił ból

wynikły z przegryzionego

słowa kocham”**

?

Ja, mięso modlitwy – 100% organic, aż za dużo mięsa w mięsie jak na wegetariankę, mimo że coraz mniejsza ja przegląda mieszkania oddalone o 180 mil od obecnego i rezygnuje z przerażającej liczby zawodowych alertów... Liverator zakrzyknął: "O Boże, w którego nie wierzę, jaka chuda ręka!", choć akurat przedramiona zawsze takie były, chyba, i nic przekornie nie poradzę na moje co najmniej niezwalczanie tego apetycznego braku apetytu. 

__________________

* Seneka, „podoba się wracać”

**  Rafał Wojaczek, * * * [dla Ciebie piszę miłość]