Tacy mali za swoimi wielkimi zagmatwanymi słowami
Nareszcie znowu nie jestem już tym samym. Ciągle jeszcze było wszystkiego za dużo, a dorastać muszę do bezokoliczników, rzeczowników pospolitych i równoważników zdań. Potrzebowałam kiedyś wielu werbalnych dowodów, że takim to życie naprawdę ma miejsce i z takimi właśnie właściwościami się przydarza. Nie wierzyłam sobie, chyba że orzekałam na własną niekorzyść. Więcej nie trzeba. Być może nie potrzeba również więcej nic mówić ani pisać. Ewentualnie być może właśnie teraz należy zacząć. Tylko że akurat to są najwyraźniej treści, których nie chcę wyrażać.
[...]
O dear white children casual as birds,
Playing among the ruined languages,
So small beside their large confusing words,
So gay against the greater silences
Of dreadful things you did: O hang the head,
Impetuous child with the tremendous brain,
O weep, child, weep, O weep away the stain
[…]
W.H. Auden