Smutny wrzesień

tak niewiele zostało mi po przyjacielu
po mojej wielkiej miłości
kilka piór liści kilka
czerwona wstążka
bilet do opery

tak wiele zrobić nie zdążyłam
miałam mieć na to resztę czasu...
chciałam zrobić Ci zdjęcie
włożyć do albumu
zabrać na zamek w zimie
latem na spacer po plaży
nad morze – gdzie powietrze jest lepsze
pocałować Cię jeszcze
poczuć bicie Twego serca
zadrapać policzek
przejść za rękę ulicę
uśmiechnąć się w deszczu do Ciebie
...dziś tylko płakać do siebie mogę
do siebie
przed Bogiem

chciałam wiersz Ci przeczytać
wysłać walentynkę
razem spędzić wrzesień
całą moją jesień
którą kocham tak kocham
jak Ciebie kochałam
nie miałam!
stracić nas nie miałam!

pustych ścian zawirowanie
matowych kolorów

drażni mnie i dręczy
koszmarnym opętaniem
rozdzielonych połów

i ta cisza
co między jedną a drugą zalega
przyjaciel mój
kochanek niemal
...dziś ledwie kolega