Prawo bytu

W złotych strzępach liści drzewa nocą stoją,
Księżyc srebrne smugi po ziemi rozwłóczy.
Nic mi nie pomoże na tęsknotę moją,
Już mnie żadne szczęście od niej nie oduczy.

[…]

[Lechoń]

No i bardzo dobrze, niech sobie będą wszystkie tęsknoty! Co się w takim popłochu czy dezaprobacie tak czepiamy tych tęsknot, jakbyśmy byli bezrozumni?! Wszystkie rzeczy (tęsknoty również) mają swoje miejsce i mają do niego prawo. Jedyne, co warto mieć na uwadze i praktykować (oczywiście od momentu ustalenia porządku rzeczy), to codzienna troska, żeby owe rzeczy na tych swoich miejscach pozosta(wa)ły; tak, byśmy zawsze te same rzeczy na zawsze mieli i tych samych na zawsze nie mieli.

Poza tym trzeba tylko mieć zaufanie i nie pytać tak nieczule o wszystko. Najlepiej w ogóle o nic nie pytać.