Miano

Zwą Cię wszyscy jak ja chcę,

a jedyna nie mogę,

niestety.

Zresztą, niech to szlag trafi,

choćbyś zechciał, nie zechcę

ja wtedy!

Nie dawałeś za długo,

co mi chcieli niechciani

dać wcześniej –

miana wieku godnego,

rzeczy starej i rzeczy

niebieskiej...

Na rowerze nie uczy

się już jeździć człeczyna

na starość,

lecz gorzknieje, bolejąc

nad tym, czego mu życie

nie dało.

Jednak może już dosyć

tych wydarzeń, doświadczeń

i wzruszeń –

nawet ja bym wszak mogła

nie dać rady przeżywać

ich dłużej!

Zwą Cię wszyscy jak chciałam

ja móc mówić o Tobie

czas jakiś...

Niech nikt więcej nie pyta –

ktoś ja nie wiem, nie powiem

Ty taki.