Ego

Egoizm jest to postawa, po przyjęciu której jednostka nagminnie przedkłada powinności względem siebie nad powinności względem drugich i zaufanie do własnego sądu nad odczucia drugich. Dla egoisty drudzy są właśnie zawsze co najmniej drudzy, nie pierwsi…

Egoizm jest jak zero – pomnożony przez cokolwiek daje zero; jak wielkich rzeczy i jak wiele ich by do takiego wora nie wrzucił, wór ów uparcie pozostaje pusty lub chętnie wraca do stanu pustki, czyniąc w dodatku spustoszenie w duszy dobroczyńcy.

Obiekt pozostający w sferze wpływu egoisty, nawet jeśli był początkowo bliskim, pierwszym, szybko zostaje drugim, potem trzecim, potem czwartym, aż dojdzie do „zaszczytnego” miejsca ostatniego – daleko po zeszłorocznym śniegu. Jedyny problem polega na tym, że obiekt nie idzie czasem nigdzie fizycznie, tylko tkwi w miejscu. Czasem nie widzi nawet, jak sprawnie zmienia się kategoria, do której przynależy.

Świat – to zmiana, życie – to wyobrażenie. – rozmyślał Marek Aureli.