Co począć z życiem

co począć z życiem, którego nie ma z kim spędzać?

a skoro już zaczęta ta mdła egzystencja,

niechże się coś stanie, złego czy dobrego –

w końcu to wszystko jedno dla czekającego.

mam już dosyć wszystkiego, wichury za oknem,

srających gołębi, psów, które są głodne,

przyjaciół, których głównie brakuje,

miłości, której głównie nie czuję.

w szczerym polu bym chciała wywrzeszczeć te żale –

aż do ochrypnięcia darłabym się, stale

przecierając oczy łzami zachodzące.

...coraz dalej jest miejsce, do którego dążę.

chcę się zgubić w tym życiu jak na stronie wyraz

stracony nieopatrznie z oczu czytelnika.

tymczasem w wielkim swetrze grubym się ukryłam,

choć czasu mniej mam coraz, a jeszcze umyka...